اثر پرایمینگ خشکی و شوری بر خصوصیات فیزیومورفولوژیکی و عملکرد کمی و کیفی بذور زیره سبز

به منظور بررسی خصوصیات فیزیومورفولوژیکی و عملکرد کمی و کیفی بدور پرایم شده زیره سبز طرح آزمایشی بصورت فاکتوریل دو عاملی بر پایه بلوک های تصادفی با 3 تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل 3 سطح بذر پرایم شده در محلول های 0/5 و 1 مولار کلرور سدیم و آب مقطر به مدت 24 ساعت و فاکتور دوم شامل 5 سطح مختلف تنش شوری (شاهد، 3-، 6-، 9- و 12- دسی زیمنس بر متر) بود. ماده خشک برداشت شده در مراحل دوم تا چهارم در پرایم سطح 2 بیشترین مقدار را داشت از طرفی هرچه سطح شوری آب آبیاری افزایش پیدا کرد ماده خشک کاهش یافت به گونه ای که در سطوح بالای شوری آب دیگر اختلاف معنی داری بین سطوح پرایم مشاهده نشد . میزان عنصر سدیم در P1 بیشترین مقدار و با افزایش شوری آب میزان آن سیر صعودی داشت به طوری که T5 بیشترین میزان سدیم را داشن با افزایش شوری میزان تجمع پتاسیم کاهش پیدا کرد هرچند در T1 و T2 اختلاف معنی داری وجود نداشت روند تغییرات کلسیم و منیزیم مشابه یکدیگر و بیشترین مقدار در پرایم P2 و در شوری T2 و T1 بدست آمد در آزمایش سوم به منظور بررسی مزیت پرایمینگ خشکی بر خصوصیات فیزیومورفولوژیکی و عملکرد کمی و کیفی بذور پرایم شده زیره سبز انجام شد. فاکتور اول شامل 4 نوع بذر شامل بذر بدون پرایم و بذور پرایم شده با محلول PEG ا (0، 3- و 9- بار) و 4 سطح آبیاری (5، 7، 9 و 11 روز) بود. نتایج نشان داد که عملکرد بذر با افزایش شدت تنش به طور معنی داری کاهش یافت و این کاهش بیشتر مربوط به تعداد چتر و تعداد بذر در چتر بود. وزن هزار دانه و شاخص برداشت تحت تاثیر دور آبیاری و پرایم قرار نگرفت. بیشترین میزان عملکرد دانه، میزان اسانس و شاخص برداشت در پرایم P2 و P3 بدست امد.

Keywords:

پرایمینگ , پلی اتیلن گلیکول , زیره سبز , کلسیم , پتاسیم