پروتکل مسیریابی شناسایی خرابی کانال های ارتباطی و کنترل پویای ازدحام در شبکه های سیار موردی

شبکه موردی سیار مجموعه ای از نودهای متحرک است که با استفاده از ارتباطات بی سیم به تبادل اطلاعات می پردازند. وقوع ازدحام در شبکه باعث افزایش تعداد بسته های حذف شده، طولانی تر شدن تاخیر دریافت بسته ها در مقصد و عدم بهره برداری مناسب از منابع شبکه می شود. پروتکل DCDR یک پروتکل مسیریابی قابل استفاده در شبکه های موردی سیار می باشد. این پروتکل جهت پیش بینی و جلوگیری از وقوع ازدحام از یک مکانیزم کنترل ازدحام مناسب، براساس تخمین میانگین طول صف در هر نود استفاده می کند. در این مکانیزم هر نود سطح ازدحام فعلی خود را با استفاده از طول میانگین صف تشخیص داده و پیام های هشدار مناسب را برای همسایگانش ارسال می کند. همسایگان تلاش می کنند تا مسیر فاقد ازدحام دیگری را به سمت نود مقصد بیابند. پروتکل DCDR کنترل ازدحام را در شبکه های موردی انجام می دهد، اما فاقد مکانیزم مناسب جهت کنترل و کاهش نرخ بسته های حذف شده در لایه داده، به هنگام خرابی کانال می باشد. در این پژوهش پروتکل مسیریابی DCLFDR جهت کنترل ازدحام در لایه شبکه و کنترل نرخ بسته های حذف شده در لایه داده پیشنهاد می شود. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که پروتکل DCLFDR نسبت به DCDR، در معیارهای تاخیر انتها به انتها و نسبت تحویل داده دارای عملکرد بهتری است.

Keywords:

شبکه سیار موردی , کنترل ازدحام , خرابی کانال