واکاوی عدالت اجتماعی در مدیریت اسلامی از منظر مدیریت علوی

گستره عدالت به گستردگی تمام جهان هستی است، به طوری که جهان آفرینش و نظام کائنات مبتنی بر عدل بوده و در همه شرایع الهی، اصل بنیادین، عدالت است که تا پایان جهان خداوند براساس عدالت حکم کرده و به اندازه دانه خردلی از کارهای انسان را فراموش نمی کند. شاخه های مهم عدالت عبارتند از: عدل الهی، عدالت فردی و اخلاقی، عدالت اقتصادی و عدالت اجتماعی.یکی از محورهای عمیق اصلاحات در فرهنگ اسلامی و سیره علوی(ع)، موضوع عدالت اجتماعی است. عدالت در این معنا به مفهوم وضع نظامات اجتماعی، حقوقی، سیاسی و اقتصادی عادلانه برای تأمین بهترین روش زندگی برای بشر است، به گونه ای که سعادت و خوشبختی، رفاه و آسایش فراگیر، آرامش روحی و روانی با توازن اجتماعی، توسعه و پیشرفت و ترقی علمی و فرهنگی را برای جوامع انسانی به ارمغان آورد و این عدالت است که پایه های حکومت و سیاست را مستحکم کرده و از فروپاشی آن جلوگیری می کند. در این مقاله پس از پرداختن به مفاهیم اساسی عدالت و تبیین عدالت اجتماعی و بررسی ابعاد آن، بیان می شود که با توجه به برقراری عدالت یا جلوه هایی از آن در حکومت نبوی و علوی، می توان به این نتیجه رسید که عدالت، مفهومی آرمانی نبوده و کاملاً قابل تحقق است.

Keywords:

عدل , عدالت اجتماعی , قسط , ظلم , مدیریت