مطالعه و بررسی اثرات پوششهای حفاظتی بر روی خطوط جوشکاری شده

در سازه های فلزی برای اتصال، اغلب از روشهای جوشکاری استفاده میگردد. شرایط مختلف جوشکاری ساختارهایی را به وجود می اورد که می تواند با ساختار فلز اصلی متفاوت باشد. اگر چنین سازه هایی با اتصالات فوق بدون پوشش در معرض محیطهای خورنده و یا جو طبیعی قرار گیرند با توجه به عوامل مختلف دچار خوردگی میشوند و این در حالیست که دراب و هواهای صنعتی و دریایی، خوردگی با سرعت بیشتری اتفاق می افتد. اطلاعاتی که تاکنون از خواص پوششهای آلی در دست می باشد مانندچسبندگی، انعطاف پذیری و ... حاصل تحقیقاتی است که بر روی ورقه های فولادی معمولی اماده سازی شده انجام گرفته ولی تا کنون این خواص بر روی خطوط جوش و اطراف آنها بطور کامل موردمطالعه قرار نگرفته است. حال انکه با توجه به مسائل مختلف موجود درجوش و کناره های آن، اغلب خوردگی سازه ها از نقاط اغاز میشود. اگر این نکته را بپذیریم که جوش دارای شرایط و ساختاری متفاوت از ورقه های فولادی (BASE Metal) می باشد،پس بایستی بپذیریم که احتمالا رفتار و خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی پوششهای حفاظتی نیز بر روی مناطق مختلف از جنس کربن استیل انتخاب و با اعمال چند متغیر مختلف بروشهای TIG , SMAW جوشکاری شد و تاثیر این متغیرها بر روی پوششها مورد مطالعه قرار گرفتند. روشهای استاندارد زیر سازی و عملیات سطحی نیز بر روی آنها اعمال گردیده و سپس آستریهای مختلف بر پایه پیگمنت بازدارنده با رزین اپوکسی بر روی سطوح اعمال شده و رفتار آنها در دستگاه Salt spray مورد بررسی قرار گرفتند. در نتایج اولیه حاصل از تحقیقات همانطور که انتظار میرفت مناطق جوش و اطراف آن سریعتر از دیگر نقاط دچار خوردگی شدند. در ادامه بررسی بعمل آمده مشاهده شده که روشهای جوشکاری و متغیرهای آن تاثیر عمده ای در روند خوردگی داشتند.