مقدمه ای بر طراحی معماری موزه صلح با رویکرد هنر معناگرا

بشر امروز بیش از پیش گرفتار جنگ، کشتار، خشونت، قربانی تداوم های سیاسی طبقه ی حاکمان شده است، بحران های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی هم به نوبه خود سبب تشدید این وضعیت گردیده اند، بدیهی است در چنین وضعیتی معضلاتی همچون بی عدالتی، تبعیض، ناامنی، پوچی، نابرابری و نفرت زندگی انسان ها را بیش از پیش تهدید خواهد کرد. در واقع زندگی همراه با ترس و دور از امنیت چه در محیط داخلی کشورها و چه از ناحیه برون مرزی نوعی بی ثباتی ایجاد کرده است که آرامش زندگی انسانی افراد را با مشکل روبه رو نموده است. روشن است که در چنین وضعی عدم آموزش صحیح این گونه پدیده ها آثار شوم و غیر قابل جبرانی را در زندگی افراد بوجود خواهد آورد که در این زمینه ترویج فرهنگ صلح منجر به پرورش و ترویج اعتقادات و اقداماتی خواهد شد که مردم هر کشور باید متناسب با ساختارهای ویژه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خود به آن عمل کند. صلح مجموعه ای از آگاهی، اطلاعات، درک و فهم ها، نگرش ها و مهارت های صلح آمیز و از آرمان های بیدار بشری است که همواره به وسیله ی قدرتمندان و ستمگران سرکوب و با همت هنر و فرهنگ هر کشوری التیام و جان دوباره ای به خود می گیرد. هدف این پژوهش طراحی معماری موزه صلح با به کارگیری مفاهیم هنر معناگرا می باشد و سعی بر آن است که فضایی خلق شود که نمادی از صلح بوده و بتواند با به کارگیری برنامه ها و آموزش های لازم از جمله آموزش با هم زیستن، آموزش برای تفاهم های بین المللی، آموزش برای توسعه، آموزش چندفرهنگی، آموزش شهروندی و آموزش ترویج صلح در قالب پروژه ی آموزش جهانی صلح برای همه ،فرهنگ صلح را در ایران و سراسر جهان تعمیم دهد. نتیجه پژوهش حاضر تلاشی برای حذف جنگ از صحنه نظام بین المللی به صورت پایدار و برقراری امنیت و عدالت اجتماعی و برابری در سراسر جهان می باشد

Keywords:

طراحی معماری , موزه , صلح , هنر , معناگرایی