مقایسه تکنیکهای طراحی سنتی در اقلیم گرم و خشک شهر یزد با اصول معماری پایدار

در معماری امروز، جهان سبکهای بسیار متعددی از طراحی را شاهد است که هر کدام به گونهای پشتوانهای عظیم از هنر واطلاعات و علم بشر را دارا میباشند. اما سوالی که اینجا مطرح است این است که ب هراستی کدام یک از این آثار را می توان ماندنی ودارای ارزشی فراتر از زمان خود دانست؟ کدامیک از این آثار می تواند همچون یادگاری از ساخته های دست انسان امروز به نسلهای واپسین آن انتقال یابد، چنان که از نیاکان آن در ه ر کجای جهان آثاری بدین گونه ب ا ارزش که مشهود است ، به میراث مانده است؟ پاسخ به این سوال در گرو رموز ساخت و معمارگری انسان در گذشته و احترام وی به طبیعت پیرامونش می باشد ، ستونی کهتا سالها بنای شاخص ترین آثار معماری نیاکان ، بر آن استوار بوده است و چنان استوار که تاکنون نیز الهام بخش و مستدام باقی ماندهاند. در راستای پاسخگویی به همین سوال و نیز به دنبال آسیب های بسیاری که به محیط زیست ، منابع آن، نابودی لایه اوزون و.... وارد شد از حدود سال های 1987 بحث های گوناگون در زمینه های حفظ زمی ن و محیط زیست و طراحی درجهت حفاظت از آن، تحت عنوان آنچه که معماری پایدار می خوانند پدید آمد و به عنوان موضوع روز دهه آخر قرن بیستم تعیین گردید. معماری که در صدد است ساختمان را نه جد ا از محیط زیست و بوم آن، بلکه همچون جزئی از زمین که نه تنها به طبیعت پیرامونشآسیبی نمیزند بلکه همچون میراثی ارزشمند که قابل انتقال به نسلهای بعد است، بیافریند

Keywords:

معماری پایدار , اقلیم گرم و خشک , طراحی سنتی , شهر یزد