جلوه هایی از پایداری در معماری مسکونی سنتی و فراموشی این عنصر در معماری بی هویت معاصر
Publish place: First National Congress of Residential Architecture
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 486
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FNCRA01_122
تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394
Abstract:
مسکن در معماری سنتی ایران به عنوان سرپناه از افراد در مقابل شرایط جوی و حوادث طبیعی محافظت می کرد و رابطه ای مستقیم با اقلیم و طبیعت داشت. در مساکن سنتی,زندگی انسان از نظر سطح کیفی و کمی و آسایش در سطح بالایی قرار داشته واین ساختمان ها از شرایط محیطی سالم و ایمنی برخوردار بودند. پنج اصل مهم مردم واری, پرهیز از بیهودگی, درونگرایی, نیارش و بوم آورد بودن که توسط مرحوم استادپیرنیا تدوین شده در اکثر خانه های سنتی ایرانی و در نقاط گوناگون با شرایط اقلیمی متفاوت به کار رفته است, اصولی که اکنون به عنوان پایداری در معماری مطرح میشوند. امروزه خانه در ایران مفهوم خود را از دست داده و تنها در پلان هایی عملکردی که جز زیبایی ظاهری جنبه ی قابل توجهی ندارند خلاصه شده است و اصول بی نظیر معماری سنتی به جز آنچه در منابع مکتوب ذکر شده به دست فراموشی سپرده شدهاست. هدف بررسی شاخصه های معماری اصیل ایرانی و مقایسه ی آن با خصوصیات معماری معاصر است
Keywords:
Authors
مریم دانایی
دانشجوی کارشناسی معماری,دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب.
مهرداد شمسی
کارشناس ارشد مرمت و احیاء ابنیه و بافتهای تاریخی,عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :