تبیین اصول پایداری درمعماری اسلامی ایران

موج توسعه پایداردرمعماری نگرشی رابه عنوان معماری پایدارزیست محیطی مطرح کرده است که چنین تعریف میشود ساختمانی که کمترین ناسازگاری و مغایرت را با محیط طبیعی و درپهنه وسیع تر با منطهق و جهان پیراامونی خود دارد و هدف ازطراحی آن کاهش آسیب های زیست محیطی است درگذشته معمایر یاران ازتمامی امکانات محیط و اقلیم پیرامون بهره می برد درانی بهره وری نه تنها طبیعت محیط را تضعیف و تخریب نمی کرد بلکه هدفش تحکیم روابط با محیط پیرامون بود توجه به نیازهای زیستی انسان و فراهم آوردن شرایط آسایش جنبه ای ازطراحی اقلیمی است که درروزگاران گذشته دستمایه اصلی طراحی معماری بوده اهست دربررسی بناهای بومی استفاده بهینه ازانرژی تجدید پذیری همچون جریان هوا نورخورشید و .. درساخت و سازها مدنظر تمام سازندگان بوده است و همچنین سعی شده است تا ساختمان سزی کمترین تاثیر منفی را برمحیط زیست داشته باشد با بررسی ودرک بهتر مبانی مادی و معنوی موجود درمعماری اسلامی ایران میتوان مسائل موجود درمعماری امروز ایران را با آن محک زد و راه حل بهینه را ازآنها اخذنمود و با امکانات روز تطبیق داد

Keywords:

پایداری , توسعه پایدار , اصول پایداری , معماری اسلامی