خوردگی آلیاژهای آلومینیوم در آبهای خلیج فارس و دریای مازندران

رفتار خوردگی آلومینیوم و آلیاژهای آن نه تنها به وضعیت متالورژیکی، ناخالصیهاو عناصر آلیاژی موجود در آن بستگی دارد، بلکه به نوع نمک های حل شده مقدار اکسیژن حل شده، سرعت حرکت و درجه حرارت آب دریا نیز بستگی دارد. آلیاژهای کار شده: AL-Mg-Si, Al-Mg,Mn در آب دریا مورد استفاده قرار می گیرند. آلیاژ Al-Mg دارای بیشترین مقاومت خوردگی بوده و سرعت خوردگی آن کمتر از 5 درصد سرعت خوردگی فولاد کم کربن بدون پوشش در آب دریا است. آلیاژهای Al-Mg-Si , Al,Si دارای مقاومت کمتری می باشند آلیاژهای Al-Zn-Mg , Al-Cu نیز دارای مقاومت خوردگی کمی هستند . مقاومت آلومینیوم و آلیاژهای آن در برابر خوردگی، بدلیل لایه اکسید آلومینیومی است که بر روی سطوح آن ها تشکیل میشود. خوردگی آلیاژهای آلومینیوم در آب دریا معمولا در اشکال حفره دار شدن (Piccing) و شیاری (Crevice) بروز می کند. بررسیهای متعددی در دنیا بر روی مقاومت خوردگی فلزات از جمله آلومینیوم و آلیاژهای آن در آب دریا صورت گرفته است. در ایران بررسیهای بر روی خوردگی فلزات در آب های خلیج فارس و دریای مازندران نیز صورت گرفته است. ولیکن تاکنون هیچگونه تحقیقی در زمینه رفتار خوردگی آلومینیوم و آلیاژهای آن در دومحیط فوق الذکر صورت نگرفته است. بهمین دلیل ، در این کار تحقیقاتی سعی خواهد شد که اثر عناصر الیاژی Zn, Si, Mg, Cu در میزان خوردگی الومینیوم در آب های خلیج فارس و دریای مازندران در درجه حرارتهای 70, 40,25 درجه سانتی گراد با استفاده از روش پلاریزاسیون خطی مورد بررسی قرار گیرد.