مدل پیشنهادی راهبردی برای اسکان پایدار و همیشگی عشایر

از میان استراتژی های موجود در مطالعات ساماندهی عشایر، بعد از بررسی های بی شمار، به نظر می رسد اسکان همیشگی عشایر در اولویت قرار می گیرد اگرچه در تداوم کوچ نشینی و رمه گردانی دیدگاه ها و نظرات بسیاری ارائه شده است لذا با توجه به روند اسکان اضطراری و خود جوش عشایر و همچنین فرایند تغییرات جمعیت عشایر که در حال رسیدن به نقطه پایانی خود اوست ضرورت طرح های اجرایی لازم و اضطراری به نظر می رسد. ابعاد مدل ارائه شده قبلا به صورت پراکنده عنوان شده است لکن در اینجا جهد شده است آن را ضمن آرایش به صورت کاربردی درآورده و انتظام بخشد. برای این منظور اسکان بر محور تعداد افراد خانوار، موقعیت مکانی، امکانات منطقه و توانایی های مطالعاتی و اجرایی سازمان عشایر پایه گذاری شده است و بدین گونه پیشنهاد شده است که ابتدا خانوارهای داوطلب و سپس در مرحله بعدی خانوارهای متوسط و آنگاه خانوارهای پرجمعیت در مکان ها و احیانا روستاهای مسیر ییلاق و قشلاق به تدریج در سه مرحله خود جوش ، ارشادی، و اضطراری اسکان داده شود.

Keywords:

استراتژی ساماندهی عشایر , اسکان خود جوش , ارشادی و اضطراری