تغییر ساختار سیستم مهاربند واگرا به هدف افزایش ظرفیت و شکلپذیری سیستم

در مقاله حاضر ساختار سیستم مهاربند واگرا با اضافه نمودن دو عضو قائم در دو انتهای تیر پیوند تغییر داده شده است. این دو عضو همانند بادبندهای سازه به صورت الاستیک و بدون کمانش باقی می مانند . این تغییر ساختار از یک طرف باعث کاهش حداکثر تغییر مکان جانبی نسبی طبقات و همسان کردن آن در طبقات مختلف سازه به دلیل چرخش یکسان تیر پیوند همهی طبقات و از طرف دیگر باعث افزایش ظرفیت به دلیل مشارکت بیشتر همه تیر های پیوند طبقات سازه در اتلاف انرژی می شود. همچنین اضافه نمودن این دو عضو از ایجاد طبقه ضعیف که احتمال وقوع آن در سیستم مهاربند واگرا وجود دارد نیز جلوگیری می کند . برای بررسی صحت موضوع، یک قاب سه طبقه با یک دهانه که تمام اتصالات آن گیردار است، توسط نرم افزار PERFORM-3D مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است.

Keywords:

سیستم مهاربند واگرا , افزایش ظرفیت , کنترل حداکثر تغییر مکان جانبی نسبی