رویکرد زیست شناسانه به معماری پایدار

یکی از مباحث رایج و حائز اهمیت در سطح بین الملل، محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار می باشد. اهمیت این مباحث تا اندازه ای می باشد که جلوگیری از آلودگی زمین و محیط زیست، حفظ و استفاده بهینه از منابع انرژی، کاهش میزان مصرف انرژیهای فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی به عنوان مهمترین دغدغه ها در حوزه معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. امروزه بدلیل افزایش مستمر جمعیت، مشکل کمبود انرژی و منابع طبیعی بیش از پیش مورد اهمیت قرار گرفته و غفلت از این موضوع حیات بشر را تهدید خواهد کرد. رسیدگی به این موضوع مستلزم تلاش مداوم محققان و مسئولین می باشد تا از متلاشی شدن تمدن بشر در اثر کمبود انرژی و کثرت آلودگی محیط جلوگیری شود. یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهان و به خصوص در کشور ما ایران، مصرف بی رویه انرژی فسیلی در فضاهای مسکونی می باشد. برای رفع این مشکل، توسعه و اجرای اصول پایداری محیطی امری ضروری می باشد. توسعه پایدار ریشه های اکولوژیکی و اقتصادی و فرهنگی اجتماعی را به همراه دارد، که امرزه با بررسی و مرور دغدغه ها و راه حل های معماری پایدار ارائه شده برای آنها، نقش طبیعت و محیط زیست بیش از پیش آشکارتر شده است. هدف این تحقیق، جستجوی نظریه های زیست محیطی در توسعه پایدار و معماری پایدار می باشد. به این ترتیب این مقاله بررسی مفاهیم توسعه پایدار و معماری پایدار با دید زیست شناختی می پردازد و را هکارهایی که منجر به حفظ محیط زیست و منابع طبیعی در معماری می گردد را ارائه می دهد تا نواقص کنونی برطرف شده و و خط مشی کامل تری را پیشنهاد دهد.

Keywords:

توسعه پایدار , معماری پایدار , محیط زیست , فرآیند معماری