ارتقای کیفیتهای اقلیمی گامی در جهت پایداری فضاهای شهری

فضاهای شهری اهمیت زیادی در کیفیت زندگی شهری دارند و به تقویت روابط متقابل اجتماعی شهروندان کمک می کند روشن است که فعالیت های فضای باز به کیفیت این فضاها وابسته است از سوی دیگر کیفیت فضاهای باز شهری رابطه بسیار نزدیکی با شرایط خرد اقلیمی این فضاها دارد بنابراین فعالیت های فضای باز نیز از شرایط اقلیمی این فضاها اثیر می پذیرد بررسی معماری و شهرسازی چند دهه اخیر نشان می دهد که در ایران با وجود تجارب غنی در خصوص تاثیر متقابل طراحی شهری و مسائل اقلیمی تقلید از معماری و شهرسازی غرب، علاوه بر اینکه همخوامی و سازگاری منطقی با رفتار و عادات مردم نداشته است افزایش مصرف بیهوده انرژی های فسیلی در بناهای امروزی را سبب می شود طراحی اکولوژیک نیز بر این نکته اذعان دارد که تمامی طراحی ها اثری جهانی دارند چراکه اکوسیستم ها به هم وابسته اند. بدین ترتیب اثرات محیطی به شکل ریز اقلیمی (آلودگی ، انتشار گرما و ...) بر روی بناهای اطراف و به دنبال آن به خاطر اتصال اکوسیستم ها به هم بر روی محیط منطقه و سپس بر جهان اثر می گذارد. در مطالعه حاضر سعی بر این است که با مطالعه منابع علمی عوامل موثر جهت دستیابی به هدف اصلی پژوهش یعنی تامین آسایش اقلیمی در فضاهای شهری و مهمترین عوامل طبیعی موثر بر آسایش اقلیمی یعنی جریان باد و تابش خورشبد و سازوکار آن در فضاها بررسی شده پس از ان محموعه ای از اصول و رهنمودهای هدایت کننده طراحان شهری به منظور تامین آسایش اقلیمی و پایداری هر چه بیشتر فضاهای شهری ارائه شود.

Keywords:

طراحی شهری , آسایش اقلیمی , پایداری محیط , فضای شهری