نقش پروبیوتیک های جدید در خوراک دام و طیور

در طی سال های اخیر افزایش نگرانی در مورد استفاده مستمر و طولانی از آنتی بیوتیک ها و سایر محرک های رشد و اثرات زیان آورآن ها، متخصصین را بر آن داشته است تا روی به مصرف و ارزیابی پروبیوتیک ها بیاورند. این میکروارگانیسم ها ترکیبات میکروبی زنده ای هستند که مستقیماً به جیره غذایی دام و طیور اضافه می شوند و تاثیر بسیار مطلوبی برعملکرد، افزایش رشد و سلامت آنها دارند. پروبیوتیک ها نه تنها ایجاد بیماری نمی کنند، بلکه از تکثیر و رشد باکتری های بیماری زا نیز در دستگاه گوارش حیوانات جلوگیری کرده و موجب افزایش میکروفلور مفید در سیستم گوارش دام و طیور می شوند، بدین ترتیب نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ها را نیز مرتفع می نمایند. مواردی که به عنوان پروبیوتیک استفاده شده اند شامل باکتری ها و قارچ ها از جمله لاکتوباسیلوس،بیفیدوباکتریوم، آسپرژیلوس اوریزا و ساکارومیسز سرویزیه می باشند. آنها د ر واقع علاوه بر اینکه سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهند، بهبود تخمیر در شکمبه را نیز موجب می شوند. از مشکلات فراروی توسعه علمی پروبیوتیک ها دانش اندک در مورد پیچیدگی های محیط معدی روده ای و ناتوانی در شناسایی هزاران گونه بالقوه که بر میکرواکولوژی این مجرای موثر هستند، می باشد. مطالعات فعلی بر روی تاثیر پروبیوتیک ها بر لاکتوباسیل ها، بیفیدوباکترها متمرکزشده است، در آینده باید این توجه به جمعیت های میکروبی بزرگتر که تاثیرگذار هستند و ممکن است بر کارایی کلی پروبیوتیک نیز اثر داشته باشند، بسط پیدا کند.

Keywords:

پروبیوتیک , دام و طیور , آنتی بیوتیک , جیره غذایی , میکروفلور , میکرواکولوژی ,