تاثیر لایه نشانی نقره به عنوان لایهی بازتابشگر در بازده ی سلول های خورشیدی رنگدانه ای

سلول های خورشیدی ابزار تبدیل انرژی پاک، در دسترس و فراوان خورشید هستند. .نسل اول سلول های خورشیدی، بیشتر از سیلیکون استفاده می کردند. این سلول ها علی رغم داشتن بازده ی تبدیل نور خورشید به الکتریسیته ی بالا، هزینه ی زیادی را در برداشتند. سلول های خورشیدی حساس شده به رنگ جایگزین ارزان تر آن ها هستند که برای محیط زیست نیز مطلوب تر می باشند. عیب آشکار این سلول ها بازده بسیار کمتر نسبت به سلول های سیلیکونی است، برای افزایش بازده می توان از خاصیت پلاسمون سطح موضعی نانو ذرات فلزات نجیبی مثل طلا و نقره استفاده کرد. رزونانس پلاسمون سطح، نوسان الکترون های آزاد این نانو ذرات می باشد. این چنین سلولی، سلول خورشیدی پلاسمونیکی حساس شده به رنگ نامیده می شود. بخش قابل توجهی از نور خورشید پس ازعبور از فتوآند سلول خورشیدی رنگ دانه ای پلاسمونیکی از کاتد خارج می شود. برای رفع این مشکل از خاصیت بازتابش لایه نقره استفاده شد تا نور به داخل سلول برگردد. ایده ی اصلی این روش گیر اندازی بیشتر نور و افزایش جذب نور و به دنبال آن تولید حاملان بار بیشتر است. در این تحقیق لایه ای نقره به ضخامت nm 50 به روش اسپاترینگ (کندوپاش)، به عنوان بازتابشگر برای کاتدی از کربن به کار برده شد. نتایج به دست آمده با سلولی که در آن از لایه ی نقره به عنوان بازتابشگر استفاده نشده بود، مقایسه شد. نتایج نشان می دهند که چگالی جریان کوتاه و بازده سلول به طور چشمگیری افزایش می یابد.

Keywords:

کندوپاش نقره , نانوذرات طلا , سلول خورشیدی رنگ دانه ای پلاسمونیکی