اثر کاهش مصرف آب و نیتروژن در مدیریت رشد چمن اسپورت

اثر کاهش مصرف آب و نیتروژن با هدف کنترل رشد رویشی چمن های مرسوم در فضای سبز ( چمن اسپورت)، با در نظر گرفتن تامین نیاز گیاه و حفظ کیفیت بصری آن، در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. بذر تجاری چمن با تراکم40 گرم در متر مربع در جعبه های حاوی خاک لوم شنی در اواسط بهار کشت شد. تیمار نیتروژن با استفاده از نیترات آمونیوم در 5 سطح ( 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی گرم در متر مربع در ماه، همراه آبیاری) و تیمار رژیم آبیاری در 4 سطح (100%، 80% ، 60% ، 40% ظرفیت زراعی به صورت یک روز در میان) به مدت 5 ماه در طی فصل گرم سال1392 پس از اولین چمن زنی از خرداد ماه اعمال شد. نتایج نشان داد که محدودسازی کاربرد نیتروژن و میزان آبیاری بر صفات ارتفاع، وزن تر و خشک، کلروفیل و پرولین دارای اختلاف معنی دار بود، ولی در شاخص تراکم، شاخص کیفیت و رنگ اثر معنی دار نشان نداد. بدون توجه به سطوح نیتروژن، شاخص کیفیت و رنگ فقط در سطح 40% ظرفیت زراعی کمترین میزان را داشت. نتیجه گیری شد که کاهش کاربرد کود نیتروژنی تا 1 میلی گرم در مترمربع در ماه و رژیم آبیاری تا 60 درصد ظرفیت زراعی ضمن اینکه سبب کاهش رشد رویشی شد، بر دیگر صفات کیفی چمن تاثیر منفی نداشت.

Keywords:

سرعت رشد , ظرفیت زراعی , فضای سبز , کیفیت چمن , نیترات آمونیوم