بررسی رابطه شوری با تراز آب زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت موسیان، ایلام)

بخش اعظمی از کشور ایران در کمربند خشک و نیمه خشک قرار گرفته و به دلیل عدم دسترسی به آب های سطحی از آب زیرزمینیجهت مصارف کشاورزی، شرب و صنعت استفاده می شود. در سال های اخیر به دلایل استفاده و بهره برداری های بی رویه از آب هایزیرزمینی کیفیت این آبها کاهش یافته و شوری و املاح آن افزایش پیدا کرده است. منطقه مورد مطالعه دشت موسیان در جنوبشهرستان دهلران با مساحت 485 کیلومتر مربع می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان شوری دشت موسیان و ارتباط آن با افتتراز آب های زیرزمینی در بازه های زمانی (92-80) می باشد. جهت انجام این پژوهش ازآمار 7 حلقه چاه مشاهداتی استفاده شد. سپس نقشه های پهنه بندی EC ، CL و SAR ترسیم شد. و برای ارتباط این نقشه با میزان افت تراز آب های زیرزمینی، هیدروگرافدشت و همینطور نقشه افت تراز آب زیرزمینی دشت تهیه گردید. نتایج نشان داد که افت آب زیرزمینی اتفاق افتاده در دشت سببافزایش مقدار EC شده است، مخصوصا در چاه هایی که در قسمت جنوبی منطقه قرار دارند میزان شوری و کلر آنها افزایشچشمگیری داشته و مقدار EC در این مناطق نیز از 420 میکروموس بر سانتی متر به بیشتر از 1613 میکروموس بر سانتی متررسیده است. از دیگر عوامل تاثیر گذار بر کیفیت نامطلوب آب های زیرزمینی دشت بارش بسیار کم در منطقه خشکسالی های پی درپی و در نهایت و جود سازندهای تخریبی آغاجاری است.

Keywords:

, SAR , CL , EC , تراز آب های زیرزمینی , موسیان