تأثیر عوامل مسیر و شهرسازی بر زمان امداد در زلزله کلانشهرهای ایران

ایران از جمله کشورهای زلزله خیز جهان است، وقوع زلزله مخرب در سکونتگاه های کشور باعث بروز تلفات جانی میگردد. علاوه بر تلفات اولیه، عده ای در اثر امداد دیر هنگام دچار آسیبهای غیر قابل جبران میگردند، هر حادثه دارای یک زمان طلایی است کهدر این مدت میتوان برای مصدومان اقدامات اثر بخش انجام داد، در زلزله این زمان حداکثر 27 ساعت است. با توجه به پیچیدگی ساختاری در کلانشهرها که باعث امداد دیر هنگام میگردد و در نتیجه افزایش تلفات را بدنبال دارد؛ در این مقاله ضمن ذکر عوامل متعدد مؤثر بر زمان امداد در کلانشهرها به بررسی 6 زیر عامل شهرسازی و مسیر تعداد دسترسیها از محل استقرار تا محلحادثه؛ تنوع معبر بین دو نقطه تونل، پل، خیابان، بلوار؛ عرض و ارتفاع معبر و مسیر انتخابی؛ بافت محلههای واقع در دو بر مسیر؛ عوارض مصنوعی در مسیر تردد و یا پرواز پرداخته و میزان تأثیر این عوامل در بین 72 عامل، با فرض خطی بودن روابط و ایستا بودن محیط و قابل اغماض بودن تأثیر دیگر عوامل بدست آمده و ارائه میشود. ابتدا با ابزار پرسشنامه نظر امدادگران مجرب هلالاحمر ایران با جامعه 05555 نفری اخذ گردید، بمنظور تسریع در عملیات و دقت در نتایج با نرم افزار SPSS دادههای خروجی تحلیل شد؛ علاوه بر آن با ارائه نمودارهای توصیفی به تحلیل عوامل مؤثر بر زمان امداد پرداختیم. نتیجه پژوهش نشان داد، عوامل شهرسازی و مسیر بعد از عوامل انسانی و مدیریتی بالاترین تاثیر در بین 72 عامل فرضی اولیه بر کاهش یا افزایش زمان امداد رسانی در کلانشهرهای ایران را دارند، این عوامل در رتبه دوم در 2 گروه کلی قرار دارند، در پایان با فرض عدم دخالت عوامل دیگر و خطی بودن روابط، درصد تأثیر هر 6 عامل بطور مجزا تعیین و ارائه شد.

Keywords:

زلزلهمخرب , زمان سیر , تلفات ثانویه , زمان طلایی , مسیرامدادی