تحلیلی بر آثار منفی پارادایم تکنوکراسی در مدیریت شهری مطالعه موردی: کلانشهر تبریز

براساس برآورد کارشناسان،جمعیت شهرهای جهان تا سال 2050 ،تقریبا از 3 میلیارد نفر به 6.2 میلیارد نفر خواهد رسید.بیشتر این جمعیت در کشورهای با درآمد پایین مخصوصا آسیا و آفریقا اتفاق می افتد. فقر شهری، سبب افزایش سهم فقرجهانی می شود. تا سال 2030 تخمین می زنند که 40 % از سکونت گاههای شهری با درآمدی کمتر از 1 دلار در روز زندگی خواهند کرد و بیش از 50 % از ساکنان شهری درآمدی در حدود 2 دلار در روز خواهند داشت ١سولیشن نت ورک 3:2010،٢ براساس گزارش مرکز اسکان ملل متحد ٢،شمارش خالص ساکنان سکونت گاههای غیر رسمی در جهان از 777 میلیون نفر( در سال 2000 به حدود 830 میلیون نفر در سال 2010 رسیده است(یوآن هابیتات 15:2010،٣ بخش راهبرد توسعه شهری بانک جهانی ٤ معتقد است ،دلیل اصلی روند مذکور را بایستی در ناکارآمدی نگرش ها ،پاردایمها و رویکرد های برنامه ریزی و مدیریت شهری در این کشورها جستجو کرد. در این پژوهش شاخص های تکنوکراسی از منابع خارجی و داخلی مربوطه استخراج شد ،سپس اولا در مورد وجود ویا عدموجود هرکدام از این شاخص ها، وثانیا در مورد تاثیر هرکدام از این شاخص ها به صورت جداگانه، از صاحبنظران و مدیران ارشد، در حوزه مدیریت شهری پرسشگری به عمل آمد . این پژوهش با استفاده از تکنیک پرسشنامه،اصول روش دلفی ونرم افزار SPSSبه تجزیه و تحلیل داده های مربوطه پرداخته است نتایج حاکی از این است که در ساختار مدیریت کلانشهر تبریز آثار منفی پارادایم تکنوکراسی وجود دارد.

Keywords:

پارادایم , مدیریت شهری , تکنوکراسی , کلانشهر تبریز , شاخص های تکنوکراسی