تحلیلی بر شاخصهای توسعهی پایدار در نواحی منفصل شهری مطالعهی موردی: شهر سنندج

حاشیهنشینی در اکثر شهرهای ایران خصوصاً شهرهای بزرگ و متوسط با سطوح کم و بیش متفاوتی قابل مشاهده است؛ وسال هاست خود را به عنوان مسئله ی شهری در نظام شهرسازی کشورمان مطرح کرده است؛ به عبارت دیگر حاشیه نشینی اکنونمسئله و مشکل اکثر شهرهای ما به ویژه، مادر شهرها و شهرهای بزرگ است و در کنار مسائلی چون حفظ محیط زیست، ترافیک، بیکاری، آلودگی هوا و... دغدغههای اصلی جامعه شهری کشورمان محسوب میشوند. دامنهی مسئله حاشیهنشینی در سنندج به حدی است که این شهر از نظر بانک جهانی نیز شرایط دریافت کمک جهت ساماندهی بافت حاشیه ای خود را دارد. پژوهش حاضربا هدف بررسی علل ازدیاد جمعیت و همچنین تحلیل 4 شاخص توسعهی پایدار دسترسیها، اوقات فراغت، وضعیت کوچه و معابر و کیفیت مسکن در نواحی منفصل شهری سنندج که میتوان از آن ها به عنوان موج دوم حاشیه نشینی نام برد، انجام شده است.روش تحقیق به صورت پیمایشی و نوع آن توصیفی-استنباطی بوده و داده های میدانی با پرسشنامه جمع آوری شده و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ، استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق را تمام ساکنین چهار ناحیه منفصل شهری سنندج تشکیل می دهند. حجم نمونه با روش نمونه گیری کوکران 131 نفر محاسبه شد که به صورت تصادفی ساده بین ساکنین توزیع گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که نواحی منفصل شهری به علت ارزانی زمین مسکن و زمین پذیرای جمعیت زیادی بدونامکانات و خدمات شهری کافی شده اند و این مشکل می تواند چالشی فرا روی توسعه پایدار شهر سنندج باشد و بایستی به موضوع ارتقاء شاخصه های توسعه پایدار در این نواحی توجه ویژه ای مبذول گردد.

Keywords:

حاشیهنشینی , نواحی منفصل شهری , توسعه پایدار , خزش شهری , سنندج