فرهنگ در آیینه ادبیات فارسی و شاهنامه فردوسی

فرهنگ به عنوان یکی از مقوله های انسان ساز است که برنامه ریزی در جهت بهبهود آن کمک شایانی به شکل گیری جامعه ای پویا، می کند بدون شک اندیشمندان زیادی در طول تاریخ در رابطه با فرهنگ بحث کرده اند. براین اساس، ادیبان جهان سهمشان در اصلاح جامعه و فرهنگ ملی چشمگیر بوده است. با نگاهی به ادبیات کشورمان و به خصوص شاهنامه، در می یابیم که هدف فردوسی چیزی نبود جز اعتلای فرهنگ ایرانی و ملی کشورمان و جلوگیری از افول سرمایه های فرهنگی گذشتگان. از آنجا که تاکنون پژوهشی در مورد مقوله فرهنگ ساز ادبیات و نقش آن در فرهنگ ملی یک سرزمین صورت نگرفته است، نوشتار حاضر که به روش کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است، سعی دارد که براساس منابع دسته اول فارسی، واژه فرهنگ را ریشه یابی و نمودها و جلوه های پرداختن شاعران را به بحث فرهنگ مورد سنجش و ارزیابی قرار دهد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که واژه فرهنگ در زبان و ادبیات فارسی، حوزه متنوعی دارد و باتوجه به اهمیت ویژه این موضوع شاعران از جنبه های مختلفی به این بحث پرداخته اند.

Keywords:

فرهنگ , ادبیات , شاهنامه , متون ادبی