تاثیر بهسازی و بازسازی بناهای یادمانی فرسوده بر هویت و تعلقات شهروندان در راستای توسعه پایدار شهری نمونه موردی: خیابان طبرسی مشهد

هویت و حس تعلق برای یک شهر پایدار به مثابه روح در کالبد می باشد و لازمه رسیدن به الگوی شهر پایدار بوجود آوردن وحفظ این روح در کالبد سرد و بی جان شهر می باشد. هدف از این مقاله بررسی این مسئله است که چرا بهسازی و مرمتبهتر از تخریب و بازسازی بناهای خاطره انگیزه قدیمی و فرسوده می باشد. خیابان طبرسی مشهد به واسطه قرار گیری درطرح بازسازی بافت فرسوده پیرامون حرم مطهر ، درگیر با همین مسائل می باشد که سابقه ی تعلقات مکانی و هویت آن راکاهش داده است و بر همین اساس به عنوان نمونه موردی برگزیده شد. بدین منظور روش شناسی مقاله مبتنی بر روش هایپرسش نامه ، مشاهده به صورت مستقیم و بی واسطه توسط ناظر تعلیم یافته و مصاحبه می باشد. یافته های تحقیق مبین آناست که المان های تاریخی ، فرم و شکل محیط ، قدمت و سابقه ی منطقه و حوادث و جریانات تاریخی نقش بسیار مهمی رادر به وجود آوردن تعلقات و تعصبات ایفا کرده است. به همین اعتبار می توان نتیجه گرفت که بهترین راه برای توسعه و ارتقاسطح کیفی این خیابان ، تخریب کامل و ساخت مجدد اماکن نیست بلکه مرمت و بهسازی آن به همان گونه سنتی میتواند علاوه بر حفظ هویت و تعلقات ، کمکی بر اقتصاد شهر و توسعه پایدار شهر باشد .نهایتا در بخش پایانی ، جدولی بهمنظور ارائه پیشنهادات در راستای هدف مقاله تنظیم شده است.

Keywords:

حس تعلق , هویت , خیابان طبرسی , بهسازی و مرمت , بازسازی