طراحی مجموعه اقامتی توریستی تفریحی با رویکرد معماری سبز (نمونه موردی اصفهان)

پیشرفت و توسعه فناوری و تخصصی تر شدن علوم مختلف همچون معماری در کنار مسائل مربوط به محیط زیست از جمله عواملی هستند که بر تقویت صنعت توریسم تأثیر می گذارند. یکی از معیارها و راهبردهای مطرح در معماری و طراحی سبز توجه به پوشش سایت معماری بطوری که بیشترین استفاده ازمنابع خداداد تجدید پذیر داشته باشد و کمترین بارمصرف انرژی رو تحمل کند. راهبرد مهم به خوبی درمعماری مسکونی سنتی خود ما هم وجود داشته و باغچه های خانه های ایرانی باغ هایی حساب شده و با کاربری های متعدد و ارزشمند بودند هدف پژوهش ایجاد مجموعه اقامتی و توریستی و حفاظت از هویت طبیعی و عملکرد زیست میحطی است و برقراری رابطه بین ساختمان و طبیعت نه به صورت احاطه طبیعت ترکیب خاصی که منجر به ایجاد پدیده دیگری می گردد در جهت رسیدن به شاخصه ای اصلی توسعه پایدار. در این مقاله ما اصفهان را با توجه به مشخصات اقلیم نیمه گرم و خشک، دارای بافت قدیمی ارزشمند می باشد مورد مطالعه قرار داده ایم. نتایج حاصل از مطالعه نشان دادند که بیشتر اصولی که در معماری پایدار نوین در قرن بیستم مطرح شده در معماری قدیمی این شهر بخوبی رعایت گردیده است. به منظور انجام این تحقیق از روش توصیفی- پژوهشی استفاده شده است.

Keywords:

معماری سبز , توسعه پایدار , طراحی مجتمع اقامتی , تفریحی , فضا , صنعت گردشگری