تهیه و بررسی سامانه ی آهسته رهش داروی ریواستیگمین بر پایه ی میکروذرات پلیمری کیتوسان

استفاده از میکروذرات، یکی از رایجترین روشهای دارورسانی کنترلشده است. میکروذرات پلیمری کیتوسان با دارا بودن خواصی نظیر زیستسازگاری، زیستتخریبپذیری، در دسترس و ارزان قیمت بودن و نیز بار مثبت سطحی، کاربرد گستردهای در دارورسانی نوین دارند. ریواستیگمینهیدروژنتارتارات، از رایجترین داروهای کاهش عوامل شناختی بیماری آلزایمر و از گروه ممانعت کنندههای آنزیمهای استیلکولیناستراز و بوتیلکولیناستراز است که عملکرد دوگانه در خون و هم در مغز دارد. در این پژوهش تلاش شده تا با استفاده از خشککن پاششی، میکروذرات پلیمری کیتوسان با غلظت های مختلف داروی ریواستیگمین هیدروژنتارتارات 1و5و10 میلیگرم بر میلیلیتر تهیه شود. در ادامه، تاثیر غلظت داروی ریواستیگمین موجود در محلول اولیه بر اندازهی میکروذرات، شکل ظاهری، درصد بارگذاری و رهایش داروی ریواستیگمین از میکروذرات بررسی شد که در نتیجه، افزایش غلظت داروی محلول اولیه موجب افزایش چینخوردگیهای سطحی میکروذرات و درصد بارگذاری ریواستیگمین و همچنین کاهش کلی سرعت رهایش دارو شد. اما افزایش غلظت دارو تاثیر چشمگیری بر اندازهی میکروذرات نهایی نداشتهاست.

Keywords:

میکروذرات کیتوسان , خشککن پاششی , ریواستیگمین , آلزایمر