بررسی تأثیرات تغییر اقلیم بر روند بیابانزایی در دشت شهرکرد

بیابان زایی بعد از دو چالش تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین به عنوان سومین چالش مهم جامعه جهانی در قرن بیست و یک محسوب می شود. این پدیده با سرعت چشم گیری در ایران، حتی در استانی مانند جهارمحال و بختیاری که از استان های پرآب کشور به شمار می آید، در حال گسترش می باشد. در این پژوهش با استفاده از معیار اقلیمی به بررسی این پدیده در دشت شهرکرد پرداخته شد. نتایج نوسانات بارش را در دوره های مختلف نشان می دهد. این نوسان در مورد دما کمتر می باشد به نحوی که در 5 دوره 10 ساله (2010-1961) دما روند کاهشی داشته است. با این حال ترکیب دو پارامتر دما و بارش در شاخص خشکی دومارتن نشان می دهد که در سال های اخیر خشکی افزایش یافته است که این حالت همراه با تخریب محیط زیست و کاهش پوشش گیاهی و افت سطح آب زیرزمینی می باشد. همچنین با توجه به اینکه بر اساس طبقه بندی اقلیمی دومارتن این دشت دارای اقلیم نیمه خشک می باشد و از طرفی پیش بینی های سناریوهای تغییر اقلیم، بیانگر افزایش دما در سال های آتی در این دشت می باشد. بنابراین احتمال افزایش بیابان زایی بسیار زیاد می باشد. و در حال حاضر نیز عدم مدیریت صحیح در منابع اب و خاک زمینه ساز توسعه بیابان در این دشت شده است.

Keywords:

دشت شهرکرد , بیابان زایی , شاخص دومارتن , تغییر اقلیم