طراحی محور ساحلی با رویکرد توسعه پایدار (نمونه موردی: محور ساحلی آستارا)

سواحل را باید به عنوان نقاط اتصال دهنده ی اکوسیستم های خشک و دریا و مکان هایی با جذابیت و ویژگی های خاص جغرافیایی دانست. آنچه در مناطق ساحلی بیش از هر چیز اهمیت می یابد، حضور دریا و تمایل افراد برای ورود به آب است. وظیفه و نقش یک طراح شهری برای ایجاد فضایی دلپذیر در محیط ساحلی، با شناخت کیفیات دریا در طراحی ساحلی آغاز می شود. نوار ساحلی شهر آستارا از مهمترین فضاهای عمومی این شهر است که با دارا بودن دو مرلفه طبیعی و مصنوع بسیار شاخص در کنار هم، مورد توجه و استقبال مردم قرار گرفته است. با این حال، رویکردهای نامناسبی که در گذشته نسبت به این محیط از سوی تصمیم گیران و سیاستمداران شهری انجام شده است، سبب گردیده که این فضای همگانی دچار مسائل و بحران هایی در حفظ ساختار و مظاهر و مشخصه های خود شود. در راستای تحقق توسعه پایدار شهری می بایست شرایطی فراهم شود تا امکان بسترسازی توسعه پایدار انسانی و بهبود رفاه اجتماعی شهروندی، فراهم گردد. هدف از این تحقیق به حداقل رساندن فشارهای ناشی از توسعه در زیست بوم حساس و آسیب پذیر آستارا با توجه به اصول طراحی منظر است. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر دو روش توصیفی و تحلیلی می باشد و اصول طراحی منظر است. و با سازماندهی مناسب به اهداف بهینه و الگوهای فضایی منظم و عناصر ساختاری متناسب می رسیم. با بهره گیری از جدول SWOT قوت ها، ضعف ها، فرصت ها، تهدیدها مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد طراحی مناسب و سازماندهی نوار ساحلی شهری بواسطه نقشی که در رشد و توسعه شهر مثلاً از طریق تأثیراتی که در حیات دوباره بافت و یا خلق مکان های جذاب عمومی و همچنین توسعه گردشگری خواهد داشت، بر جنبه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی منطقه اثرات متنوعی خواهد گذاشت.

Keywords:

منطقه ساحلی , توسعه پایدار , گردشگری آستارا