بررسی میزان استفاده از مدیریت استراتژیک در بین مدیران حوزه ستادی آموزش و پرورش

پیشرفت ها و گسترش تکنولوژی باعث تغییر در نحوه فعالیت سازمان ها شده است. امروزه با پیچیده شدن نقش سازمان ها از یک طرف و شرایط محیط کسب و کار از سوی دیگر، مدیریت به مفهومی مهم و اثرگذار هم از نظر عمومی و هم از نظر حرفه ای در ادامه فعالیت سازمان ها ایفای نقش می کند. سازمان ها و موسسه های کارآمد اصولا آنهایی هستند که ضمن بهترین بهره مندی از مدیران با کفایت و توانمند، از ابزارها و فنون مدیریت نیز به نحو شایسته، صحیح و اصولی، استفاده می کنند. بررسی ادبیات مدیریت در حوزه آموزش و پرورش نشانگر ضرورت روزافزون وجود نگرش جامع، بلندمدت و استراتژیک (راهبردی) در برنامه ریزی و مدیریت مراکز آموزشی است. امروزه برنامه ریزان به این نتیجه رسیده اند که با توجه به تحولات شگرف و شتاب آلود جهان نمی توان با یک برنامه ریزی نسبتاً بلندمدت انتظار موفقیت داشت، از این رو به برنامه ریزی های استراتژیک روی آورده اند تا ضمن تعیین افقی مطلوب از آینده سازمان خود، به تدوین و اجرای استراتژی های مناسب پرداخته و سپس با ارزیابی مناسب استراتژی ها، موفقیت سازمان را تضمین نمایند. بر اساس همین ضرورت در سازمان ها و خصوصا سازمان های آموزشی بوده که در این پژوهش میزان استفاده از مدیریت استراتژیک در بین مدیران حوزه ستادی آموزش و پرورش مورد مطالعه قرار گرفته است

Keywords:

سازمان آموزشی , مدیریت استراتژیک , برنامه ریزی استراتژیک