سیر تطور وکالت در دادرسی دیوان عدالت اداری

دیوان عدالت اداری که در اجرای اصل یکصدوهفتادو سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تأسیس شده است ،مرجع قضایی اختصاصی برای رسیدگی به شکایات و تظلمات مردم علیه دولت است. سیر قانونگذاری در خصوص دیوان حکایت از وضع سه قانون عادی در سالهای 1360، 1385 و 1390 (1392) در مورد دیوان مزبور دارد. در تکمیل قوانین اول و دوم دیوان، آیین دادرسی دیوان نیز به تصویب رئیس قوه قضائیه رسیده بود. سومین قانون دیوان با نام «قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری»، موضوعات آیین دادرسی را هم در خود جای داد. از موضوعاتی که در آیین دادرسی دیوان نیاز به بررسی دارد، مسأله حق انتخاب وکیل از سوی طرفین است. بررسی موضوع حکایت از آن دارد که در ابتدا در خصوص حضور وکیل در دعاوی موضوع صلاحیت دیوان دخالت افراد غیر وکیل دادگستری و همچنین محدودیت ها و تردیدهایی وجود داشته است اما به تدریج این محدودیت ها و تردیدها به کنار رفته و حق داشتن وکیل در دعاوی موضوعصلاحیت دیوان مانند دعاوی حقوقی موضوع قانون آیین دادرسی مدنی پذیرفته شده است. بنابراین مانند برخی موضوعاتدیگر، حق داشتن وکیل در دیوان در قانونگذاریهای مربوط به دیوان روند رو به جلویی را طی کرده است.

Keywords:

دیوان عدالت اداری , آیین دادرسی , وکالت , شاکی , طرف شکایت