مقایسه بین مدل استوکستیکی ARIMA ورگرسیون فازی در پیش بینی جریان رودخانه

پیش بینی پدیده های موثر در برنامه ریزی مدیریت منابع آب با توجه به رشد جمعیت و افزایش نیازهای فعلی و آینده جامعه، از اهمیت چشمگیری برخوردار است. جهت تحقق این هدف استفاده از مدل ها ورشوهای جدید در هیدرولوژی اجتناب ناپذیر بنظر میرسد. امکان پیش بینی توسط مدل ARMIA از طریق تخمین پارامترهای مجهول امکان پذیر می باشد زیرا تخمین نادرست پارامترها منجر به اریبی و افزایش واریانس و پیش بینی های غیر قابل قبول خواهد گردید. روشهای مختلفی جهت تخمین پارامترهای این مدل وجود دارند که از روشهای مرسوم می توان به روش ماکزیمم درستنمایی و حداقل مربعات اشاره کرد. به منظور در نظر گرفتن عدم قطعیت و عدم صراحت موجود در متغیرهای حاکم در مساله از تئوری سیستم های فازی (رگرسیون فازی) یا توابع عضویت مثلثی متقارن و نامتقارن (تک و دو متغیره) استفاده شده است. جهت مقایسه جریانهای حاصل از رگرسیون فازی و مدل ARMIA یا تخمین پارامترها توسط روشهای مذکور از آمار آبدهی، برخی از ایستگاه های حوضه آبریز دریاچه ارومیه استفاده شده اسا. نتایج نشان دادند که در بین روشهای تخمین پارامترها، ماکزیمم درستنمایی غیر شرطی به عنوان روش بهتری در تخمین پارامترها می باشد و در مقایسه جریانهای حاصل از مدل ARMIA و رگرسیون فازی یا معیارهایی مانند RMSE رگرسیون فازی از عملکرد بهتری برخوردار بوده است که رگرسیون فازی یا توابع مثلثی متقارن (دومتغیره) این نتایج را بیشتر تحت شعاع قرار می دهد.