انرژی های تجدیدپذیر و توسعه پایدار صنعت برق در استان سیستان و بلوچستان

توسعه پایدار به مفهوم تعامل رو به رشد انسان و طبیعت است به گونهای که تداوم بقای هر دو در مدت زمان طولانی رابه دنبال داشته باشد. در این تحقیق فرآیند توسعه پایدار صنعت برق استان سیستان و بلوچستان از نظر منابع انرژی مورداستفاده برای تولید انرژی الکتریکی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور ابتدا منابع انرژی مورد استفاده در تولیدبرق استان سیستان و بلوچستان مشخص شده، نوع و میزان مخاطره آفرینی آن در توسعه پایدار این صنعت در استان ارزیابیشده است. بررسی منابع انرژی موجود نشان می دهد که ادامه وضعیت کنونی ضمن ایجاد مخاطره های اجتماعی، اقتصادی وزیست محیطی، نمیتواند توسعه پایدار این صنعت را به دنبال داشته باشد. در ادامه، وجود منابع تجدیدپذیر و پتانسیلبهره برداری از آنها در سطوح مختلف خانه ای، روستایی، شهری، استانی و کشوری مورد بررسی قرار گرفته است. توسعه صنعتبرق مبتنی بر دو منبع انرژی غنی موجود در استان شامل انرژی خورشید و انرژی باد می تواند توسعه پایدار این صنعت دراستان و کشور را به دنبال داشته باشد. بررسی صرفه اقتصادی و مسائل زیست محیطی مربوط به استفاده از منابع تجدیدپذیرانتخاب شده و نیز ملاحظات فنی در مورد تبدیل این انرژیها به انرژی الکتریکی مورد نظر این تحقیق نیست.

Keywords:

انرژی تجدیدپذیر , توسعه پایدار , صنعت برق , سیستان و بلوچستان