اخلاق کسب و کاردر قرآن و سیره امام حسین (ع)

اخلاق کارمهمترین عامل فرهنگی درتوسعه اقتصادی محسوب می گردد. ضعف اخلاق کار درکشور وخصوصا در بخش دولتی دغدغه بسیاری ازمسئولان ومدیران است. نگاه اسلام به کار، نگاه زیبا و بسیار سازنده ای است که در روایات و احادیث ما بدان جهت داده شده است و بالتبع به مقام کارگر اهمیت فراوانی داده است و در مقابل از بیکاری و تنبلی بسیار مذمت شده است و نگاه اسلام به تنبلی و بیکاری نگاه طرد کننده ای است. کار دارای آثار جسمی و فوائد روحانی فراوانی است که البته در تهذیب اخلاق هر انسانی دارای آثار فراوانی می باشد که یکی از مهم ترین آثار کار، نفی هرزگی و ولگردی می باشد که انسان را از نزدیک شدن به گناه باز می دارد. کار در اسلام دارای اخلاق و آداب باطنی است یکی از مهمترین آنها انجام کار برای خداوند و اخلاص است که در جهان امروز به این مسئله اصلاً اهمیتی داده نشده است؛ بلکه هیچ جایگاهی ندارد و شاید تنها مسئله مهم در کار کسب سود باشد چنانچه در نظام سرمایه داری یکی از اصول، کسب سود هر چه بیشتر می باشد. با توجه به نگاه و دیدگاه اسلام به کار در جامعه انسانی به این قضیه می رسیم که هدف اسلام علاوه بر فوائد اقتصادی کار، ساختن انسان و تهذیب اخلاق او می باشد و نگاه این دین فقط ساختن جامعه و سود درآمد نمی باشد. مقاله حاضر به مسئله اخلاق کار و ابعاد آن می پردازد.

اخلاق کسب و کاردر قرآن و سیره امام حسین (ع) Keywords:

قرآن , اخلاق , کسب و کار , اسلام , روایات