مطالعه آزمایشگاهی آشام خودبخودی آب با استفاده از نانو ذرات سیلیکا درمغزه های کربناته

یکی از چالشهای مهم در تولید نفت از مخازن کربناته خاصیت نفت دوست بودن آنها است که باعث می شوددرصد بازیافت از این مخازن پایین باشد. یکی از روشهای موثر جهت افزایش بازیافت از این مخازن فعال کردن مکانیسم آشام از طریق تغییر ترشوندگی است. در این مقاله عملکرد نانو ذرات سیلیکا بروی تغییر ترشوندگی سنگ کربناته و نیز چگونگی تاثیر آنها بروی فرآیند آشام خودبخودی مورد بررسی قرار می گیرد. بدین منظور یکسری مطالعات آزمایشگاهی شامل تستهای آموت سل، اندازگیری زاویه تماس و نیز اندازگیری کشش سطحی با استفاده از نفت خام سازند بنگستان و نیز غلظتهای مختلف نانو ذرات از0/01 تا1درصد وزنیدردمای 01 درجه سانتی گراد انجام شد. نتایج نشان داد که فرآیند آشام خودبخودی در حضور نانو ذرات سیلیکا در مغزه های کربناته نفت دوست شده منجر به تولید نفت شد، در حالیکه در حضور آب فاقد نانو ذرات هیچ نفتی تولید نشد. افزایش غلظت نانو ذرات ازاز0/01 تا0/5درصد وزنی باعث افزایش تولید نفت از1/7 تا 7/8 درصد شد اما با افزایش بیشتر غلظت به 0 % وزنی مقدار نفت تولیدی کاهش یافت. نتایج زاویه تماس نشان داد که مکانیسم اصلی تولید نفت در فرآیند آشام، تغییر ترشوندگی سنگ بواسطه وجود نانو ذرات سیلیکا می باشد

Keywords:

آشام خودبخودی , ترشوندگی , نانو ذرات , ازدیاد برداشت نفت , سنگ کربناته