اثربخشی فراشناخت درمان در کاهش نشانه های عاطفی، شناختی و باورهای فراشناختی مبتلایان به اختلال افسردگی اساسی

هدف از این پژوهش تعیین میزان اثربخشی فراشناخت درمانی در کاهش نشانه های عاطفی، شناختی و باورهای فراشناختی در مبتلایان به اختلال افسردگی اساسی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه مراجعین با تشخیص اختلال افسردگی اساسی به بیمارستان 520 ارتش بود که از بین جامعه آماری، 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، در دو گروه آزمایشی و کنترل (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. ابزار پژوهش شامل دوره فراشناخت درمانی، پرسشنامه افسردگی یک (B.D.I-II) و پرسشنامه فراشناخت (MCQ30) بوده است. داده ها به کمک روش های آمار استنباطی شامل t مستقل، آزمون ANCOVA (روش تحلیل کواریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج نشان داد فراشناخت درمانی در پژوهش حاضر باعث کاهش نشانه های عاطفی (غمگینی، نارضایتی، احساس گناه بیزاری از خود، گریستن، بیقراری، کناره گیری احتماعی و تحریک پذیری)، نشانه های شناختی (بدبینی، انتظار شکست، احساس تنبیه، اتهام به خودافکار خود کشی، بی تصمیمی، بی ارزشی و اشکال در تمرکز) و باورهای فراشناختی شده است.

Keywords:

فراشناخت درمانی , نشانه های عاطفی , نشانه های شناختی , باورهای فراشناختی , اختلال افسردگی اساسی