پیوند موسیقی و شعر مازندرانی

شعر و موسیقی در نهاد هر انسانی نهفته اند و به مقتضای زمان ظهور کرده و آشکار می شوند. این دو هنر، ارتباطی محکم نسبت به هم دارند و از دیرباز، همزمان به وجود آمده اند و به کمک یکدیگر در ایجاد نشاط و هنگام غم دیگران نقشی به سزا داشته اند. این دو مقوله در مراحل نخستین، خاص هیچ ملتی نبودهاند ولی در همه ی ملل وجود داشته و همه نیز در به وجود آوردن آن دو، سهمی شایسته دارند. در ایران، این دو عنصر هنری از دیرباز مورد توجه دولتمردان، درباریان و عموم بوده اند و از گذشته، آوازهای مشهوری به جا مانده است. در سرزمین مازندران که سرزمینی تاریخی و زیباست، سرودها و آوازهایی دلنشین رواج دارد که سینه به سینه تا به دوره ی ما رسیده اند و همه ی ما از شنیدن آنها بهرهمند میشویم. از زمان گذشته، ترانه یا دوبیتی هایی معمول بوده است که به لهجه های محلی می سرودند و آوازها می خواندند. یکی از مشهورترین شاعران محلی امیر پازواری است که آهنگ امیری از وی ناشی شده است و در سراسر مازندران با آن ترنم و تغنی می کنند. در مازندران آوازهایی فراوان رواج دارد که مهمترین آنها از این قرار می باشند: آهنگهای چاروداری، طالبا، امیری، نجما، صنم، طیبه جان، آی ربابه جان، مریم بانوجان، دختر عموجان، کتولی.

Keywords:

خوش , امیری , طالبا , ترانه , کتولی