مقایسه تطبیقی عناصرنمادین و کهن الگوها درداستان بیژن و منیژه فردوسی با خسرووشیرین نظامی

درشعرفارسی بدیع ترین افق معنوی افق غنایی است درشعرغنایی نه تنها احساس وعاطفه موتیف است بلکه محور و اساس است ادب غنایی درشاهنامه شکلی متفاوت و برجسته دارد که وجود معشوق اساطیری عواطف نمادها و رویاها درون مایه آن را تشکیل میدهند که به پیوند ناخوداگاه شاعر با خود اگاه او درقالب جملات عاطفی میانجامد دراین راستا کهن الگو به عنوان شاخه ای ازادبیات غنایی حائز اهمیت میباشد که داستان بیژن و منیژه شاهنامه درظاهر اگرچه داستانی عاشقانه و اسان یاب جلوه می کند اما همچون بسیاری دیگر ازبخشهای شاهنامه دارای درون مایه ای کهن الگویی می باشد مانند شرح به فردیت رسیدن قهرمان بیژن که داوطلبانه پای درمسیر فردیت می نهد همچنین درخسروشیرین نظامی کهن الگوی گنج خانه و نظایر آن ازبرجسته ترین نمادهای موجود م یباشد که درون مایه اصلی منظومه را تشکیل میدهند که ارتباطی عمیق باکهن الگوی نوزایی و دستیابی به کمال دارد کهن الگویی ازمفاهیمی است که ذهن بشر را نسبت به خود معطوف کرده است تا انجا که نظام زندگی انسانهای ابتدایی برمبنای همین الگوها شکل میگرفته است لذا دراین پژوهش محقق سعی دارد به دلیل بهم پیسته بودن داستان بیژن و منیژه و روابط مستقیم حاکم بین آنهانسبت به خسرووشیرین نظامی به بررسی جنبه های مثبت و منفی کهن الگوها و نقش آنها درایجادانرژی روانی دردوداستان بپردازد

Keywords:

کهن الگو , بیژن و منیژه , خسرووشیرین , یونگ , ادبیات غنایی