تاثیر فرهنگ و ساختار سازمانی بر قابلیت نوآوری با تاکید بر نقش میانجی قابلیت تسهیمدانش(مطالعه موردی در شرکت گاز استان اصفهان)

امروزه قابلیت نوآوری به عنوان عاملی حیاتی و مهم برای ایجاد مزیت رقابتی و خلق ارزش در محیط پیچیده و پویای کنونی محسوب میشود. قابلیت نوآوری به سازمان ها اجازه می دهد با پاسخ گویی به محیط متغیر به عملکرد بهتر و مؤثرتری برسند. از طرفی قابلیت نوآوری به میزان زیادی به دانش، تخصص و تجارب کارکنان وابسته است. در نتیجه دانش برای سازمان ها منبعی ارزشمند محسوب شده و اقدامات در جهت به اشتراک گذاری آن بسیار حائز اهمیت است. فرهنگ سازمانی نقش بسزایی در تسهیل تسهیم دانش دارد. هم چنین ساختار سازمانی انعطاف پذیر تسهیم دانش و همکاری را در بین مرزهای سازمان تشویق کرده در حالی که نتیجه منطقی ساختارسازمانی سخت و غیر قابل انعطاف منع چنین فعالیت هایی در سازمان است. به همین دلیل در این پژوهش به بررسی روابط کمی بین فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی، قابلیت نوآوری و قابلیت تسهیم دانش می پردازد تا بدین وسیله جایگاه فرهنگ پشتیبان تسهیم دانش و ساختار ترویج دهنده تسهیم دانش بر قابلیت تسهیم دانش و قابلیت نوآوری برای شرکت هایی که به بقا و خلق ارزش اهمیت می دهند، تعیین گردد. این پژوهش با توجه به هدف، کاربردی، و از نظر روش توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی و مبتنی بر معادلات ساختاری SEM می باشد. برای آزمون فرضیه ها از نرم افزار Smart PLS 2.0 استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را مدیران کارشناسان شرکت گاز استان اصفهان تشکیل می دهد. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوا و روایی سازه به وسیله تحلیل عاملی تاییدی سنجیده شد و پایایی آن نیز به وسیله ضریب آلفای کرونباخ برابر 0.92 مورد تایید واقع شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی بر قابلیت تسهیم دانش تاثیر دارند. هم چنین قابلیت تسهیم دانش بر قابلیت نوآوری تاثیر دارد.

Keywords:

فرهنگ سازمانی , ساختار سازمانی , قابلیت تسهیم دانش , قابلیت نوآوری , شرکت گاز استان اصفهان