کاربرد بیوتکنولوژی در تکثیر گیاهان دارویی

گیاهان دارویی یکی از منابع مهم تولید دارو هستند که بشر سالیان دراز، از آنها استفاده نموده است و در حال حاضر نه تنها ارزش خود را در زمینه تولید دارو از دست نداده اند، بلکه اهمیت آنها نیز فزونی یافته است. فناوری زیستی قادر است کارائی گیاهان دارویی را جهت تولید دارو افزایش دهد. کشت سلول، بافت ها و اندام های گیاهی امکان تکثیر سریع و انبوه بسیاری از گیاهان دارویی مهم را فراهم نموده است. گیاهان دارویی به دلیل توام بودن ماهیت طبیعی و وجود ترکیبات همولوگ دارویی در آنها، با بدن سازگاری بهتری دارند و معمولاً فاقد عوارض ناخواسته دارویی شیمیایی هستند، به خصوص در موارد مصرف طولانی و در بیماری های مزمن، بسیار مناسب تر می باشند. استفاده از ترکیبات داروئی مشتق از گیاهان، نه تنها قدمت زیادی دارد، بلکه به دلیل عوارض جانبی بی شمار داروهای شیمیایی از یک سو و نارسائی های متعدد طب نوین در درمان برخی از بیماری ها، گذشت زمان، باردیگر پرورش و تولید گیاهان دارویی با رشد قابل توجهی روبرو شده است. استفاده از روش های بیوتکنولوژی از جمله کشت بافت که شامل باززائی در شرایط آزمایشگاهی، باززائی از طریق جنس زائی سوماتیک، حفاظت گونه های گیاهان داروئی از طریق نگهداری در سرما، تولید متابولیست های ثانویه از گیاهان دارویی به منظور تکثیر و افزایش توان ژنتیکی آنها و همچنین شناسایی سریعتر و دقیق تر ژنوتیپ هایی که فرآورده بیشتی تولید می کنند، می تواند بسیار مفید و از لحاظ تجاری بسیار سودآور باشد. این مقاله به بررسی کاربردهای بیوتکنولوژی برای باززائی و انتقال ژنتیکی برای افزایش تولید متابولیت های ثانویه در شرایط آزمایشگاهی در گایهان داروئی می پردازد.

Keywords:

گیاهان داروئی , کشت بافت , بیوتکنولوژی , باززائی