تأثیر شدت چرای دام بر تنوع گونه های گیاهی در مراتع نیمه استپی شهرستان دره شهر

تنوع گونه ای از مهمترین مؤلفه های یک جامعه زیستی محسوب می شود. عوامل بسیار متعددی تنوع گونه ای را تحت تأثیر قرار می دهند. یکی از این عوامل چرای دام های اهلی و وحشی می باشد. هدف از این مطالعه تعیین تإثیر شدت چرای دام بر تنوع، غنا و یکنواختی گونه های گیاهی و تعیین شدت چرای بهینه برای حفظ و بهبود تنوع گونه ای در مراتع نیمه استپی شهرستان دره شهر می باشد. بدین منظور در چهار تیمار شدت چرای سنگین، چرای متوسط، چرای سبک، و عدم چرا (شاهد) در سه تکرار، نمونه برداری به صورت تصادفی منظم در قالب 5 پلات در طول 5 ترانسکت100متری با فاصله 50 متر در هر تکرار انجام گردید. به منظور ارزیابی شاخص های عددی تنوع از نرم افزار Ecological Methodology استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار شاخص های تنوع در منطقه چرا نشده (قرق) و کمترین مقدار در منطقه تحت چرای سنگین دام می باشد. همچنین بیشترین مقدار شاخص های غنای گونه ای در منطقه چرای متوسط و کمترین آن در منطقه تحت چرای سنگین دام محاسبه شد. اما بیشترین مقدار شاخص های یکنواختی در منطقه چرای سنگین و کمترین مقدار آن در منطقه چرا نشده می باشد. همچنین مقایسه آماری شاخص های تنوع و غنای گونه ای در تیمارهای مختلف نشان داد که مقدار این شاخص ها در تیمارهای مختلف چرای دام تفاوت معنی داری دارد (0/05 ≥ P) اما شاخص های یکنواختی در تیمارهای مختلف چرای دام تفاوت معنی داری را نشان نداد (0/05≤P).

Keywords:

شدت چرا , تنوع گیاهی , مراتع نیمه استپی , دره شهر