بررسی میزان اثر بخشی آموزش مهارت های سبک زندگی دینی ویژه همسران (مطالعه موردی: خانواده کارکنان نیروی انتظامی استان چهار محال و بختیاری)

این پژوهش با هدف ارزشیابی و بررسی اثربخشی دوره های آموزش مهارت های سبک زندگی دینی به زوجین،از طریق ایجاد ارتباط میان متغیر های رضایتمندی، یادگیری(سطح معلومات) و بهبود رفتار(روابط متقابل) صورت گرفته است. روش اتخاذ شده در این پژوهش توصیفی همبستگی بوده و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی(جداول و نمودار ها) و استنباطی که شامل آزمون همبستگی پیرسن بوده استفاده شده است. ابزار اندازه گیری در این جستار پرسشنامه محقق ساخته با روایی و پایایی مورد قبول و در سه محور رضایتمندی، یادگیری و بهبود رفتار بوده است که میان 103 نفر از مخاطبین حاضر(خانواده کارکنان نیروی انتظامی استان چ وب) در دوره های آموزشی ذکر شده که به شیوه تصادفی انتخاب شده بودند توزیع شد. مخاطبین گروه آزمایش، 6 دوره چهار ساعته برنامه آموزش گروهی را در بازه زمانی 9 ماهه دریافت نمودند که پس از پایان یافتن این ادوار نتایج تحقیق موصوف نشان داد ارتباط عمیقی میان رضایتمندی همسران از دوره آموزشی با ارتقاء معلومات ایشان در زمینه همسرداری وجود دارد از سوی دیگر میان تعالی سطح معلومات و بهبود رفتار همسران آموزش دیده همبستگی مثبتی وجود دارد؛ به طوری که می توان گفت دوره مذکور تاثیر فراوان و مثبتی بر معلومات ایشان و بالطبع بهبود روابط و رفتارایشان ایجاد نموده است.

Keywords:

آموزش , مهارت های سبک زندگی دینی , همسران , رضایت مندی , یادگیری , بهبود رفتار