پلیس جامعه محور، سبک زندگی و نظم ساختاری

دولت های غیرمردمی با سیستم پلیسی متصلب در حال تبدیل به دولت هایی مردمی با سیستم های پلیسی اجتماعی ترهستند. اگر جامعه را به مثابه یک ساختار چندبعدی پیوسته تصور کنیم که شبکه ی بی انتهایی از روابط سیال و تعاملات باثبات اما پویا در آن جریان دارد، پلیس و ابزارهای مادی نظم بخش آن صرفا نقاط گسست هی کوچک و غیرقابل اتکایی در این فضای پیوست هی سیال و مستعد بحران است که صرفا به اقداماتی نمادین و رتق و فتق مسایل قبلا حاد شده می پردازد. اما در صورتی که نهادهای حاکمیتی بر فرایندهای جامعه پذیری نفوذ داشته باشند، به جای افزایش ابزارهای مادینظم بخشی، با نفوذ بر سبک زندگی قادر خواهند بود نظمی درونی و قابل اتکا را در این ساختار چندبعدی و سیال، جاری و ساری کند. سوال اصلی نوشتار حاضر این است که نقش پلیس در ارتقای سبک زندگی مردم چیست؟ فرضیه ی اصلی این است که ارکان فرهنگی و آموزشی دولت با به دست گرفتن حداکثری مراکز بازتولید فرهنگی جامعه می توانند نظم را جزئی از سبک زندگی مردم سازند و پلیس نیز در این میان هم می تواند نقشی مستقیم اما محدود داشته باشد و هم نقشی مشورتی و هم نقشی نمادین