تبیین مبانی اشتغال و فعالیت زنان از منظر فقه امامیه و حقوق موضعه ایران

در اسلام برابر نص صریح قرآن، ملاک برتری انسانها تقواپیشگی است و تفاوتی میان زن و مرد نیست. اگر چه اسلام به دلیل نگاه نافذ و عالمانه ای که به مسائل و نیز ویژگی و شرایط جمسی خاص زنان، انجام برخی از مشاغل را برای آنها مجاز نمی داند، اما توجه به جنبه های روحیو جسمی در تصدی مناسب گوناگون را مورد نظر قرار داده است. باید افزود که نگاه اسلام به زن به صورت تناسب است نه تفاوت. همچنین اهمیت این موضوع به گونه ای است که دامنه وسیعی از آراء و اظهارهای اندیشمندان و مجامع بین المللی را به خود معطوف داشته و شاهد وضع قوانین متعدد در راستای حمایت از فعالیت زنان و به اشکال مختلف از حقوق آنها سخن به عمل می آورد. در قوانین اساسی کشورها و از جمله ایران، حق اشتغال به عنوان حق اساسی شناخته شده و قوانین عادی نیز به این حق اشاره کرده اند. در مورد اشتغال زوجه حالت های مختلفی قابل تصور است، گاه درباره اشتغال زوجین توافق میان آنها وجود ندارد، با توجه به اینکه مبنای مخالفت زوج مصلحت خانواده است باید دید چه معیارهایی نسبت به آن در نظر گرفته خواهد شد. قانون مدنی جمهوری اسامی ایران نیز در مواد 1117 و 1105 و موواد 18 و 15 قانون حمایت خانواده قلمرو این حق را در حقوق ایران مشخص کرده اند. قانون حمایت از خانواده با پیروی از نظام حقوقی اسلام برای زوج تحت شرایطط حق مخالفت با اشتغال زوجه را قائل شده است که در این نوشته بیشتر مورد بررسی قرار خواهیم داد.

تبیین مبانی اشتغال و فعالیت زنان از منظر فقه امامیه و حقوق موضعه ایران Keywords:

اشتغال , زنان , فقه , قانون , حقوق