ایجاد حس مکان فضای کهن ایرانی با استفاده از فضای بینابین در طراحی مجموعه های گردشگری abstract
تاریخ
گردشگری را مورد مطالعه قرار میدهیم این مسئله مشخص میشود که معماری همواره نقش اساسی در
گردشگری داشته است، از پیدایش نخستین جاذبهها، میهمانخانهها، کاروانسراها و غیره تا رسیدن به صنعتگستردهی امروزی. در چند سال اخیر صنعت جهانگردی و
گردشگری از گسترش سریع و فوقالعادهایی برخوردار بوده و همه کشورها در تلاشاند که سهم بیشتری از آن بدست آورند تا به این وسیله به ثبات اقتصادی رسیده و علاوه بر آن ازطریق آشنا شدن با فرهنگهای متفاوت، ارتقا فرهنگی هم صورت بگیرد. ایران نیز برای اینکه بتواند جایگاه ممتازی در این صنعت بدست آورد نیازمند است بستر مناسبی را برای سیروسفر به نقاط مختلف این سرزمین فراهم آورد. درسالهای اخیر موفقیت برخی آثار معماری در جذب گردشگران، موجب توجه جهانی به نقش معماری در رونق و توسعهگردشگری شده است بهطوری که مدیران و شهرداران سراسر جهان در تلاش هستند با به خدمت گرفتن معماران مطرح و مشهور، جهت طراحی آثار معماری گیرا و تماشایی، نقشه فرهنگی کره خاکی را تغییر دهند. پس در طراحی یک مرکزاقامتی فقط نباید به دنبال نیازهای استفاده کنندگان از فضا بود بلکه باید در فضاها از تمهیداتی بهره برد که بتواند حرف جدیدی در میان مقاصد
گردشگری رقیب داشته باشد که یکی از آنها استفاده از
فضای بینابین در طراحی جهت ایجادحس مکان کهن ایرانی است. فضایی که، بهنوعی جداکننده احساس فضای قبلی و طلیعهای بر فضایی که خواهد آمد،میباشد. این پژوهش با روشی تلفیقی از تحقیق کیفی و کمی بر پایه جمعآوری اسناد و مدارک و معرفی نمونه هایطراحی بر مبنای فلسفه
فضای بینابین آغاز می گردد و با استفاده از نتایج نهایی تحقیق، توصیف و تحلیل و بررسی دادههای بدست آمده، ساختارها و الگوهای کاربردی در طراحی معماری مطرح می گردد.