تأثیر هویتی متغیرهای کالبدی معماری منظر در طراحی خانهی آرامش سالمندان با توجه به معیارهای پایداری فرهنگی

براساس تقسیمبندی سازمان ملل متحد، کشورها سه نوع ساختار جمعیتی جوان، بزرگسال و سالخورده دارند. شاخص این ساختار، جمعیت سالخوردهی 65 ساله و بالاتر نسبت به کل جمعیت است. براساس برآوردهای انجامشده، با افزایش امیدبه زندگی و نگرشهای متفاوت در کیفیت و شیوهی زندگی، سالانه به طور متوسط5/2 درصد بر این آمار افزوده میشود.افزایش سریع تعداد سالمندان، متضمن پیامدهای متعددی است زیرا اکثر کهنسالان از نظر اقتصادی افرادی غیرسازنده و مصرفکننده از نظر اجتماعی تنها و منزوی و از نظر سلامت درمعرض ابتلا به بیماریهای مزمن، معلولیت و ناتوانیهایناشی از آن هستند. کارشناسان مسایل علوم رفتاری بر این باورند که ایجاد فضایی آرام و دور از احساسات توام با یاس و ناامیدی میتواند آرامش روان سالمندان را سبب شود. اما چالش اصلی این است که چگونه میتوان چنین فضایی جهتآرامش و آسایش جسمی و روحی سالمند فراهم کرد؟ این نوشتار با تحقیق کیفی و همبستگی با آمار توصیفی صورت پذیرفته و ابزار گردآوری دادهها، مشاهدات عینی با توجه به بروز الگوهای طبیعی، مطالعهی منابع مکتوب و اسناد ومدارک میباشد. روش حل پیشنهادی، انتخاب سایت طراحی با تاکید بر آفرینش دید مناسب و سازگاری بنا با طبیعت با توجه خاص به معماری منظر است. تدارک سلسله مراتب بصری و سکانسهای زندگی در طراحی(حرکت، مکث، تعاملات اجتماعی و...) میتواند در ایجاد حس نوستالژیک و تعلقی که سالمندان قبل از سپرده شدن به مراکز نگهداری در خانههایخود داشتند تاثیر بسزایی داشته باشد. در این صورت، علاوه بر بهرهمندی سالمند از حس مالکیت و محرمیت با طراحی فضاهای خصوصی، همچنین مفاصل اجتماع پذیر، فضاهای جمعی و کمرنگ شدن حس دور افتادن از اجتماع، وی میتواند به عنوان فردی از جامعه از زندگی خود لذت ببرد.

تأثیر هویتی متغیرهای کالبدی معماری منظر در طراحی خانهی آرامش سالمندان با توجه به معیارهای پایداری فرهنگی Keywords:

سالمندان , معماری منظر , فضاهای اجتماع پذیر , پایداری فرهنگی , آسایش کالبدی , آرامش روحی