اندازه دولت و بیکاری دراقتصادایران

بیکاری یکی ازمهمترین چالشهای پیشروی اقتصادایران به شمار می رود که برعملکرد اقتصادو جامعه اثرگذار است هدف ازاین مقاله بررسی اثراندازه دولت برنرخ بیکاری دراقتصاد ایران است برای این منظور بااستفاده ازمدل کریستوپولس لویزیدس و توناس 2005 ارتباط اندازه دولت ـ نسبت مخارج دولت به تولید ناخالص داخلی و بیکاری دراقتصادایران طی دوره 1391-1353 بررسی گردید نتایج براورد مدل استانه ای دراین تحقیق نشان میدهد که تاوقتی اندازه مخارج دولت کمتر از0/2484 باشد افزایش اندازه مخارج عمرانی دولت باعثکاهش قابل توجه نرخ بیکاری شده است اما پس ازحداستانه ای مذکور اثراندازه مخارج عمرانی برکاهش نرخ بیکاری به میزان قابل توجهی کاهش یافته است که میتواند ازتبعات اثرازدحامی فعالیت هایگسترده دولت باشد که فضا را بربخش خصوصی تنگتر نموده است همچنین نتایج براورد مدل نشان میدهد که نرخ تورم اثر منفی و معنی داربرنرخ بیکاری دارد که تاییدی برصحت منحنی فیلیپس دراقتصادایران است