جاودانگی نفس ازدیدگاه ابن میمون واسپینوزا

آرزویجاودانگی را میتوان درنهادادمی مشاهده کرد ازاین رو ادیان مختلف و متفکران آنها به این بحث و تبیین آن اهتمام داشته اند فیلسوف بزرگ یهودی ابن میمون به سبب تعلق خاطرعمیق به دین یهود سعی کرده است مباحث خود را به نحوی مطابق با کتب مقدس و باورجامعه خود بیان کند وی معتقد به سه مرحله اساسی دربحث معاد شده است : دوره مسیحا رستاخیز و عالم اخرت ازنظر وی جاودانگی مختص به جهان اخرت است و فقط با عمل کردن به دستورات و تعالیم کتاب مقدس و پرهیزکاری پیشه کردن میتوان جاودانه شد اسپینوزا - فیلسوف دیگر یهودی نیز همانند ابن میمون سعادت نهایی را رسیدن به جاودانگی دانسته که ازطریق عشق غیرقابل تغیر وابدی به خداوند حاصل میگردد ازنظر اوانسان زمانی به این مرحله می رسد که بتواند عاقلانه برشهوات و عواطف خود چیره شود و درنتیجه نسبت به قدرت و خشم و اهانت و بی اعتنایی دیگران با عشق و کرامت پاسخ دهد و بدین ترتیب است که ادمی به کمال لایق خود رسیده و جاودان میگردد تفاوت این دوفیلسوف دراین است که ابن میمون معتقد است که بهواسطه عقل بالفعل گشتن که فیضی ازعقل فعال است میتوان جاودانه شد و اسپینوزا جاودانگی را به واسطه کسب تصورات تام می داند

Keywords:

جاودانگی , نفس , عقل مفارق , عقل فعال , تصورات تام , عالم آخرت