بررسی قابلیت کاربرد روش دبی- اشل در تخمین دبی عبوری از سازه های هیدرولیکی اندازه گیری جریان (مطالعه موردی : دریچه های قطاعی)

اندازه گیری جریان از مهمترین مسائل در سیستم های انتقال آب به شمار می رود. با این وجود، عدم قطعیت هایی در اندازه گیری جریان در مدیریت منابع آبی وجود دارد. هدف اصلی این تحقیق عبارت است از توسعه کاربرد روش دبی-اشل به منظور اندازه گیری جریان توسط دریچه های قطاعی در شرایط جریان آزاد و مستغرق. مطالعه حاضر، اصول بقای انرژی و اندازه حرکت را به منظور برقراری ارتباطی نظری بین عمق بحرانی نسبی، بازشدگی نسبی و عمق پایاب نسبی دریچه های قطاعی به کار برده است. با استفاده از رویکرد نظری پیشنهادی در این تحقیق، نمودارهای نوینی جهت تبیین تغییرات عمق بحرانی نسبی در مقابل بازشدگی نسبی و عمق پایاب نسبی دریچه های قطاعی ارائه گردید. مزیت اصلی رویکرد حاضر، امکان تخمین دبی جریان در شرایط جریان آزاد و مستغرق بر اساس یک معادله واحد است. همچنین تعریف نوینی از آستانه استغراق دریچه های قطاعی ارائه گردید. برای دریچه های قطاعی تاثیر شکل لبه بر میزان آبگذری مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد تحت شرایط معین از عمق بالادست، عمق پایاب و بازشدگی دریچه، دریچه هارد رابر نسبت به دریچه های شارپ و موزیک دبی بیشتری را از خود عبور می دهد. در انتهای این تحقیق نیز تاثیر فرم شکل لبه و زاویه تمایل دریچه قطاعی بر آستانه استغراق مورد مطالعه قرار گرفته است.

Keywords:

دریچه قطاعی , دبی-اشل , اندازه گیری جریان , عمق بحرانی