اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر نشانه های جسمانی و کارکرداجتماعی، افزایش خود پنداره واحساس کنترل درونی در دانش آموزان مقطعمتوسطه

بیان مساله: گذر از زندگی سنتی به مدرن همراه باآسیب هایی است که نمی توان از آن ها چشم پوشید و ما باید تلاش کنیم فرزندانمان را در برابر این آسیب ها بیمه نماییم. اعتیاد یکی از این آسیب ها است که هر روز تعداد زیادی از افراد به ویژه نسل جوان که سرمایه های اصلی جامعه هستند را درگیر کرده و درمان قطعی و کاملی برای آن یافت نشده، بنابراین ما در این پژوهش برآن شدیم تا با بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان، عوامل خطرساز و عوامل محافظت کننده سوء مصرف مواد در دانش آموزان ، شعار پیشگیری بهتراز درمان است راعینیت بخشیم روش:نمونه آماری در این پژوهش شامل 04 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر درمیان در سال تحصیلی 94-93 که با روش تصادفی خوشه ای در دو گروه مداخله( 20 نفر) و کنترل( 20 نفر)قرار گرفتند.نمونه مورد نظرقبل و بعد از مداخله، پرسش نامه های سلامت روان و عوامل خطر ساز و حفاظت کننده مصرف مواد را تکمیل کردند. . داده های آماری پژوهش به وسیله نرمافزار spss22 و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.در این پژوهش از پرسشنامه سلامت عمومی( GHQ )و عوامل خطرساز و محافظت کننده محمدخانی استفاده شد یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میانگین تعدیل شده عوامل خطر ساز و محافظت کننده بعد از مداخله در دانش آموزان گروه آزمایش (فرمول در متن اصلی مقاله) در دانش آموزان گروه کنترل بود. آموزش مهارت های زندگی تغییر معناداری را در افزایش خود پنداره ،احساس عمومی تاثیر داشت این تاثیر در خرده مقیاس اختلال در کارکرد اجتماعی مشخص است اما در خرده مقیاس شکایت جسمانی تاثیر معناداری مشاهده نشد. نتایج : آموزش مهارت های لازم در سنین نوجوانی نقش موثری در پیشگیری از آسیب های اجتماعی به ویژه اعتیاد خواهد داشت از سویی اگر این آموزش ها به خانواده ها رسوخ یابد با توجه به نقش و جایگاه خانواده، نتایج مطلوب تری خواهد داشت

Keywords:

آموزش مهارت های زندگی , سلامت روان , عوامل خطرساز , عوامل حفاظت کننده