بررسی سیرتحول نمایانی سیمای شهری ایران درتاریخ معاصر باتکیه برعامل تجدد خواهی

مرز بین سادگی و خلوص سیمای شهرهای ایران سنتی ( استفاده از مظاهر ایرانی در نما و کلیه الحاقات ساختمان ها و دیگر عناصر فضایی شهر ) و سیمای شهرهای متاثر از اندیشه های اروپای مدرن دوران حکومت فتحعلی شاه قاجار است. گویا آمد و شدها به اروپای مدرن آن دوران شکل جدیدی از معماری و شهرسازی آرمانی را در ذهن حکام وقت ایجاد کرده بود. سیر تحول نمایانی سیمای شهری در تاریخ معاصر ایران با تکیه بر عامل تجدد خواهی چگونه بوده است؟ بحث تفکرات مدرنیته قرن ( در دوران پهلوی مخصوصا پهلوی اول ) مصادف با زمانی است که دست اندرکاران ساخت شهرها دیگر معماران سنتی نبودند بلکه یا دانش آموختگان تحصیل کرده فرنگ بودند یا معماران و شهرسازان اروپایی که در این دوره وارد ایران شده بودند و در ساخت عناصر فضایی شهرها دخیل بودند. اینجاست که اسلوب های جدید هنر و شهرسازی با روش های کهن در هم آمیخته می شود و آغاز تغییرات وسیع در نمایانی سیمای شهر ها شد. سیمای شهرها در زیر سایه سبک تهران که نشان بارز التقاط بود نتیجه ای چون تکوین و تدوین ارزش های تازه ای در معماری و شهرسازی ایران را در برداشت. ایجاد فضاهای جدید شهری هم چون میدان تکیه دولت دارالفنون و خیابان های جدید و در کنار آن تخریب های خودسرانه حکومت به خصوص در دوران پهلوی اول به پیروی از مدرنیسم برون زا بسیاری از آثار ارزشمند و زیبا را از بین برد و زمینه معماری بی هویت و بی ارزش را تا به امروز فراهم کرد. روش تحقیق حاضر به صورت توصیفی است

Keywords:

غرب , سنت , هنرایرانی , نمایانی , هویت , تجددخواهی , معماری معاصر , مدرنیسم