برنامه ریزی کاربری زمین و چگونگی تاثیر آن درکاهش آسیب پذیری شهردربرابر زلزله

باتوجه به افزایش روزافزون جمعیت و ضرورت توسعه مناطق شهری چگونگی مقابله بابلایای طبیعی یکی ازنگرانی های مهم جوامع شهری می باشد رشد شهری درحال تغییر مستمر ازشرایط زیست انسان برزمین است ابعادواندازه شهرهای امروز چه ازنظر جمعیت ساکن و چه ازحیث وسعت بی سابقه است تغییرات عمده ای درابعادشهرها نحوه استفاده اززمین و منابع آن و به دنبال آ« اثرات نامطلوب محیطی ناشی ازاین تغییرات اشکار شده است بررسی میزان اسیب ها و صدمات ناشی اززلزله درشهرها دربسیاری ازموارد نشان داده است درصد بالایی ازصدمات بطور مستقیم و یاغیرمستقیم به وضعیت نامطلوب برنامه ریزی و شنساایی و کاهش خطرات شهری مربوط شده است درواقع می توان گفت علل عمده آسیب ها و تلفات ناشی اززلزله را علاوه بربی توجهی و سهل انگاری دررعایت استانداردهای ایمنی سازه ها درفقدان اصول برنامه ها و طرح های شهراسزی مناسب نیز می بایست جستجو کرد با شناخت نحوه عمل و رفتارزلزله درمناطق شهری و به کارگیری راهبردهای مناسب درزمینه برنامه های منطقه ای برنامه ریزی و طراحی شهری میتوان خطرزلزله رادرمناطق شهری به کمترین میزان کاهش داد یکی ازجنبه های موثر درجهت کاهش اسیب پذیری مناطق شهری دربرابر خطرزلزله برنامه ریزی کاربری زمین شهری به عنوان هسته اصلی برنامه ریزی شهری است که با وارد کردن موضوع ایمنی دربرابرخطرزلزله درآن میتوان انعطاف پذیری مناطق شهری را دربرابر خطرزلزله افزایش داد مقاله پیشروی درصدد بیان رابطه کاربری زمین شهری با اسیب پذیری شهر اززلزله است و موضوع اصلی آن تاکید برلزوم این جنبه ازبرنامه ریزی شهری است

Keywords:

برنامه ریزی کاربری زمین شهری , بافت شهر , آسیب پذیری درمقیاس شهر