مطالعه وضعیت فضای سبز موجود در مناطق 1 ، 2 و 3 شهر تهراندر مقایسه با استانداردهای مدیریت بهینه منظر و چشم اندازهای سبز شهری

امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز مؤثر در اشکال گوناگون آن قابل مقایسهنیست. جایگاه فضاهای سبز در محیط شهری تا حدی استکه بعنوان یکی از شاخصهای توسعه یافتگیجوامع مطرح بوده و در ضمناً معیاری برای توسعه پایدار و ارتقای کیفیت فضای زندگی محسوب می-شود. بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ ایران با معضل کمبود فضاى سبز و نیز توزیع نامناسب و عدم پراکنش صحیح آن مواجه میباشند، کهاین وضعیت نارضایتی و نزول تدریجی کیفیت زندگی و سلامت افراد را بدنبال خواهد داشت. این در حالیست که تاکنون مطالعات جامع در راستایبهینه ساختن مکانیابی و تحلیل تناسبی و ساخت فضاهای سبز شهری در کلانشهرهای ایران بصور تجامع انجام نگرفته و موجود نمیباشد، لذا، دراین تحقیق سعی بر آنست که مدلی بهینه جهت برنامهریزی، مکانیابی، تحلیل تناسبی و مدیریت بهینه فضاهای سبز شهری وسیمای مربوطه ارائهشود تا بدینوسیله به تدوین استاندارهایی کارا برای این موضوع مطروحه و قابل کاربرد برای مدیران شهری بیانجامد. این پژوهش مشتمل بر اجرا و پیاده سازی مدل ارزیابی وضعیت مدیریت، مکانیابی، تحلیل تناسبی و ساخت فضاهای سبز شهری میباشد، که فعالیتهای شناسایی و بهینهسازی پارامترهای مؤثر در مسئله به روش تحلیل سلسله مراتبی، مدلسازی و کمی سازی شاخصها بر مبنای نظرات- جامعه خبرگان و کارشناسان 95 نفره با استفاده از پرسشنامههای مختلف و نرم افزارهای کاربردی متناسب مانند Excel و Arc GIS و ExpertChoice استوار است و لذا، طی تحقیق حاضر فرآیند مذکور برای منطقه یک شهرداری تهران مورد اجرا قرار گرفته و همچنین ارزیابی و تحلیل شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد که تدوین استانداردهای مدیریت منظر و چشم اندازهای سبز شهری، در بهبود سیمای سبز شهری مورد تایید میباشند

Keywords:

مناظر و فضاهای سبز شهری , معیارها و شاخصسازی , کالبد شهری , بهینه سازی , مدیریت پایدار شهری